چرخه رسوبگذاری، چین خوردگی و فرسایش  

سنگهای رسوبی :

سنگهای که در اثر فشرده شدن و سیمانی شدن مواد حاصل از فرسایشو هوازدگی بوجود می ایند.   

سنگهای رسوبی از نظر درصد حجمی نسبت به سنگهای آذرین و دگرگونی کمتر ولی از نظر گسترش سطحی فراوان تر است.

سنگهای رسوبی اکثرا لایه لایه است و ضخامت آنها کمتر از یک سانتی متر تا بیشتر از یک متر است. 

این سنگها غالبا دارای آثار فسیلی است ودر تعیین تاریخچه زمین دخالت دارند.

شواهد موجود در سنگها :

این شواهد به دو دسته است:

1- شواهد آلی 2- شواهد غیر آلی

این شواهد در تعیین زیر و روی لایه و برای تفسیر شرایط آب و هوائی و غیره دخالت دارند.      

این شواهد شامل فسیلها ، ترکهای گلی ، آثار موجودات ، ناپیوستگی ،گسلها و پیشروی و پسروی است.      

فسیلها :

آثار و بقایای موجودات گذشته که در سنگها به جای مانده اند ، فسیل نامیده میشود.

از فسیلها در تعیین سن ، تشخیص آب و هوای گذ شته و ارتباط بین لایه های رسوبی استفاده می شود.  

اثر خزیدن


اثر تغذیه

ناپیوستگی ها:

عبارتست از قطع شدگی در توالی لایه های سنگ ها از نظر چینه شناسی که بر اثر آن لایه های سنگ های جدید تر روی سنگ های قدیمی تر طوری قرار می گیرند که معرف توالی واقعی لایه ها نیست و منعکس کننده وقفه در رسوبگذاری است.

هیاتوس:

هیاتوس عبارتست از مدت زمان زمین شناسی که طی آن رسوبگذاری انجام نشده است.

گسل ها:

گسل نوعی شکستگی در سنگ هاست که بر اثر فشار یا کشش در آنها بوجود می آید. در یک گسل طرفین سطح شکستگی یا سطح گسل نسبت به هم جابجا می شوند.

ترکهای گلی:

رسوبات رسی تازه ته نشین شده اکر در معرض هوا قرار بگیرند روی سطح آنها در اثر از دست دادن آب ترک خوردگی مشاهده می شود، بدین ترکها اصطلاحا ترک گلی می نامند. 

جهت شیار ترکها سمت بالای لایه را نشان می دهد. پس از طریق ترکهای گلی میتوان بالا و پایین لایه را تشخیص داد.